-
1 bo|dziec
m 1. (czynnik) stimulus- bodziec fizyczny/wzrokowy/świetlny a physical/visual/light stimulus- pacjent nie reaguje na bodźce the patient doesn’t react to stimuli2. (zachęta) incentive, spur (do czegoś to sth)- porażka stała się dla niego bodźcem do rozwoju the defeat acted as a spur to his (further) development- □ bodziec bezwarunkowy Psych. unconditioned stimulus- bodziec podprogowy Psych. subliminal stimulus, subthreshold stimulus- bodziec warunkowy Psych. conditioned stimulusThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bo|dziec
См. также в других словарях:
bodziec — m II, D. bodźca; lm M. bodźce, D. bodźców 1. «czynnik wywołujący pobudzenie organizmu, jego tkanek» Bodziec chemiczny, mechaniczny, świetlny. Bodziec wewnętrzny, zewnętrzny. ∆ Bodziec bezwarunkowy «czynnik działający bezpośrednio na zmysły» ∆… … Słownik języka polskiego
